فقر و گرایش به مخاطره در مناطق روستایی استان فارس

هدف این مقاله بررسی فقر در سطوح مختلف گرایش به مخاطره ی روستاییان است. در بررسی فقر از شاخص های نسبت سرشمار فقر، نسبت شکاف فقر و شدت فقر و در تعیین تمایلات ریسکی از روش معادل مطمئن برابر با فعالیت ریسکی فرضی استفاده شد. آمار و اطلاعات مورد نیاز به صورت پیمایشی از نمونه ای شامل 120 خانوار در سه روستای شهرستان فسا از توابع استان فارس در سال 1386 به دست آمد. نتایج بیان می کند، 33/48 درصد روستاییان مورد مطالعه، فقیر و 67/51 درصد غیرفقیر می باشند. شکاف فقر و شدت فقر برای گروه فقیر نمونه ی مورد مطالعه به ترتیب 354/0 و 190/0 است. از نظر تمایلات ریسکی، 55/46 درصد فقرای روستایی ریسک پذیر، 48/34 درصد آنان ریسک گریز و 97/18 درصد ریسک خنثی هستند. فقرای ریسک گریز، بیش ترین و فقرای ریسک پذیر، کم ترین شکاف فقر را به خود اختصاص داده اند. هم چنین فقرای ریسک گریز، بیش ترین و فقرای ریسک پذیر کم ترین حساسیت را نسبت به توزیع درآمد از خود نشان می دهند.